Ve sonun da biz de başariı hikâyemizi yazdık…
Uykusuz bebek zordur uykusuz iki bebek daha da zordur. Hele bir de ilgiye hasret kalan üçüncü bir çocuk varsa en zoru da budur bir anne için!
İkizlerim 21 aylık olana kadar düzenli ne gece uykusu bildik, ne gündüz uykusu. Önceleri pusette sallayarak uyuttum. Sonra hamak, sonra ayakta sallanmak her yöntem de başlarda sakin olan kuzularım daha sonra ağlama krizlerine başladı sonra uykuya geçiş süreleri uzadı. Aslında çocuklar mesaj vermek istiyorlardı anne bizi sallama diye. Ama biz her seferinde sallama hızımızı da süremizi de artırdık ve hayat çekilmez bir hal almıştı akşam olunca yemek bile yiyemeden biri baba da biri bende gece yarılarına kadar ayakta çocuk sallıyorduk. En acısı da 10 yaşında ki ablamız ya kendi başına akşam yemeği yiyordu ya da bizi beklerken uyuyup kalıyordu. Evde herkes gergin mutsuzdu bir yuva tadı kalmamıştı artık. Ve ben 3 evladım için de ayrı ayrı vicdan azabı çekiyordum çünkü hiçbirine yetemiyordum çünkü dinlenemiyordum.
Şuan bu satırları yazarken saat 20.20 ve benim kuzularım uyudu bizim için hayal olan bir saatte 🙂
Hiçbir şey imkansız değil çok korktum çok endişelerim vardı o yüzden 21 ay boyunca cesaret edemedim şimdi çok kızıyorum kendime neden bu kadar geç kaldım diye farklı danışmanlarla da görüştüm ama selin hanımın sesini duyunca tamam dedim ?? hele gözde hanım arayınca o tatlı sesi içimizi ısıttı. Ben ağlama krizleri beklerken hangi bebeğe yeterim nasıl üstesinden gelirim diye düşünürken benim yavrularım hiç ağlamadan bu süreci tamamladılar. Evet mızırdanmalar inatlaşmalar oldu ama eski hayatımızın yanında lafı bile olmaz gece boyu ağlayıp ertesi gün mutsuz kalktıkları o kadar çok olurdu ki . Şimdi daha mutlu daha algıları açık bir şekilde öğrenmeye daha meraklı başlıyorlar güne.
Sadece uykularımız değildi düzene giren tamamen hayatımız değişti. 2 yıldır yanımda 2 bebekle yatıyordum önce odalarına sonra yataklarına alıştılar. Gece beslenmesini bıraktık ki her gece 2 biberon mamamız vardı. Yetmedi hazır gözde hanım bu kadar desteklerken emzikleri de bırakmaya karar verdik ki artık bizim bir organımız gibi olmuştu.
Gözde hanıma nasıl teşekkür etsem ne kadar dua etsem az…
