Bebeğimizin çok küçük olduğu doğru , bize ihtiyaç duydukları doğru , yanında olmamız gerektiği doğru.. Fakat onların kendi başlarına yapabileceği şeyleri onların yerine yapmak maalesef yanlış.
Uykuya dalabilmek gibi.. Doğuştan bu yeteneğe sahip bebekleri belki çaresizlik, belki tecrübesizlik , belki çevresel faktörler ile bir şekilde biz ebeveynler alıştırıyoruz kötü alışkanlıklara.
Niyetimiz elbette kötü değil ama neden sonuç ilişkisini kavrayan 3 4 aylık bebek artık siz olmadan uykuya geçememeye başlıyor.
Anlık çözümler hayat kurtarmıyor bu anlamda.
Bebeğiniz kendi yatağında uykuya geçmediği takdirde yatağa bırakır bırakmaz uyanır. Ya da 30-45 dakikalık felaket uykuları ile erken uyanışlar gözlemlenir.
Gündüz yorgun olan bebeğimiz tepkilerini gece uykusuna geçtikten 30 dakika sonra uyanma olarak gösterir. Gece sık uyanarak belli eder. Sabah 5 gibi güne baslar , gece 1-2 saat uyanık kalır.
Çözüme gitmezseniz ; bir kısır döngüdür sürer gider.. Yatağa bırakınca uyanan bebeğinize sinirlenmeye hiç mi hiç hakkımız yok, Bilmediği bir şey için ona tepki gösteremeyiz. Önce desteksiz uykuya geçmeyi öğreteceğiz ki ardından ondanda doğru yönde adımlar bekleyebilelim.